De heks brandt van woede voor het licht van de eeuwige liefde tussen Gabriël en Vanessa.
Dit verhaal heeft een diepe boodschap: het geluk van de goeden is de droefheid van de slechten. Daarom zal niet iedereen gelukkig zijn als het goddelijke oordeel wordt aanschouwd, omdat God niet iedereen zal begunstigen omdat God niet van iedereen houdt. Als de Bijbel in sommige passages anders zegt, is dat omdat de kwaden de woorden van de goeden hebben vervalst: Jesaja 65:13 Daarom zegt de Heer God: Zie, mijn dienaren zullen eten, en jullie zullen honger hebben; zie, mijn dienaren zullen drinken, en jullie zullen dorsten; zie, mijn dienaren zullen zich verheugen, en u zult beschaamd staan; 14 Zie, mijn dienaren zullen zingen van vreugde van hart, en u zult schreeuwen van verdriet van hart, en u zult huilen van gebrokenheid van geest.

De heks geïrriteerd door de eeuwige liefde van Gabriël en Vanessa.
Vanessa was 22 jaar oud toen ze Gabriël ontmoette, een volwassen man van 49 jaar oud, met een diepte in zijn ogen die verhalen uit verschillende levens leken te bevatten. Hoewel ze zich allebei op verschillende paden bevonden, viel de verbinding tussen hen niet te ontkennen, een stille stroming die hen altijd dichterbij leek te brengen. Gabriël woonde bij de moeder van zijn tienjarige zoon, maar er was geen liefdevolle band tussen hen, alleen een respectvol samenleven en een gedeelde geschiedenis. Gabriël bleef echter op een voorzichtige afstand van Vanessa en wilde nooit een grens overschrijden die zijn zoon pijn zou kunnen doen of de moeder van het kind een ongemakkelijk gevoel zou kunnen geven.

Weken gingen voorbij, daarna maanden, en Vanessa bleef maar aan hem denken. Hij had geprobeerd afstand te houden, maar op een avond besloot hij dat hij zijn gevoelens niet meer kon negeren. Ze verzamelde haar moed en ging hem zoeken, en in een openhartig en oprecht gesprek bekende ze haar gevoelens.

Gabriël luisterde zwijgend naar haar, waarbij zijn gezicht een mengeling van verrassing en opwinding vertoonde. Ten slotte glimlachte hij lief naar haar en zei: “Ik ben blij dat je ziet dat ik een toekomst heb, ondanks mijn leeftijd.” Het was het begin van iets buitengewoons, een relatie die spoedig zo sterk zou worden dat niets deze kon verbreken.

Naarmate de jaren verstreken, werd wat begon als een diepe en serene liefde een verbinding die de wetten van de tijd leek te trotseren. Gabriel begon, in plaats van ouder te worden, te verjongen. Vanessa, verrast en verbaasd, begreep niet wat er gebeurde, en hij wist ook niet hoe hij het moest uitleggen. Naarmate de tijd verstreek, begonnen ze allebei te merken dat zelfs Vanessa niet ouder leek te worden. Op een dag keken ze allebei in de spiegel, zonder het volledig te begrijpen, en merkten dat ze er allebei uitzagen alsof ze 22 jaar oud waren.

Deze transformatie leidde hen tot een rondzwervend en mysterieus leven, waarbij ze van stad naar stad trokken, een nieuwe identiteit aannamen en zich verborgen hielden voor degenen die hun geheim in twijfel zouden kunnen trekken. Vanessa, altijd geïntrigeerd, probeerde te begrijpen hoe Gabriel had kunnen anticiperen op de verjonging in haar leven, terwijl ze zich zijn grappen en opmerkingen over de jeugd herinnerde.

Uiteindelijk, na 27 jaar samen, besloot hij het haar te vragen. Hoewel Gabriel in werkelijkheid 76 jaar oud was en Vanessa 49, zagen ze er allebei jong en vol leven uit. Gabriël keek Vanessa in de ogen en bekende: ‘Ik weet niet hoe het is gebeurd. Ik herinner me alleen dat ik op een avond, nadat ik je voor de eerste keer had gezien, diep wenste dat ik je altijd kon vergezellen en beschermen. Ik wilde dat onze liefde niet beperkt zou worden door de tijd en sterk genoeg zou zijn om voor altijd aan jouw zijde te staan. Het was een oprechte wens, en God heeft in zijn oneindige goedheid mijn wens vervuld.”
(FIG.1)

Vanessa glimlachte en voelde een diepe vrede. Op dat moment verbrak echter een verontrustend geluid de stilte, gevolgd door een spookachtige en hartverscheurende stem. Ze draaiden zich om en zagen allebei een angstaanjagend uitziende vrouw, met een uitgemergelde, rode huid vol maden, in vlammen gehuld alsof de hel zelf haar verteerde.

‘Wilde jij dit ook, Gabriël?’ vroeg die figuur op een toon van bitterheid en wrok.
(FIG.2)
Gabriël fronste zijn wenkbrauwen en probeerde haar te herkennen, en uiteindelijk vroeg hij, met een mengeling van ongeloof en minachting: ‘Wie ben jij?’

De figuur glimlachte bitter en antwoordde: ‘Ik ben Sandra. “Nu weet je wie ik ben.”

De herkenning verlichtte Gabriëls ogen, maar zijn uitdrukking bleef vastberaden. Met heldere stem antwoordde hij: ‘Mijn verlangen was naar gerechtigheid. Als je straf hebt gevonden, is dat omdat het zo hoort te zijn. Als mijn beloning deze eeuwigheid met Vanessa is, is dat omdat het ware liefde was die mij ertoe bracht erom te vragen.’

Vanessa kneep Gabriëls hand, keek Sandra kalm aan en voegde eraan toe: ‘Deze liefde heeft de bescherming van God en niets kan haar vernietigen.’
(FIG. 3)
Sandra’s figuur vervaagde in een echo van klaagzangen, terwijl het paar met rust werd gelaten, wetende dat noch de tijd, noch de schaduwen uit het verleden het geschenk dat God hen had gegeven, konden wegnemen.
(FIG. 4)
Lees meer in dit artikel in het Spaans: